آنابل ، عروسك شيطان كه صاحب آن نيست (آن را دريافت كرده ايد) ، رياست يك كيف بزرگ گرفتن از يك هيولاي خانه خالي از سكنه است كه نمي تواند ترس زيادي را به وجود آورد.
توسط اوون گليبرمن
7بررسي "Annabelle Comes Home": اين چنگحسن نيت ارائه دهنده برادران وارنردر كشوري كه احتمالاً بايد در تغيير نام خود به دولت سرگرمي آمريكا فكر كند ، اكنون فرهنگ هواداران سطح وسواس انگيزي از موسيقي پاپ توليد مي كند ، مي تواند قوانين و جزئيات فيلم ها و نمايش هاي تلويزيوني را گويا انگار كه آنها نكات خوبي هستند. در بررسي يك فيلم ترسناك ، من يك بار شخصيت را زامبي نامگذاري كردم كه از نظر فني زامبي نبود (او اعتبار دقيق آن را نداشت كه به عنوان مردگان زنده طبقه بندي شود) و هزاران خواننده من را صدا كردند. . من درس خود را آموختم ، حتي اگر هنوز يك بخش سرسخت از من فكر مي كند ، "اگر مانند انسان زنده شود و مانند يك انسان زنده صحبت كند ..."
تعداد قابل توجهي از مزاحمت هاي مزاحم تلمودي وجود دارد كه به فرض فيلم هاي "Annabelle" بافته مي شود ، كه "Annabelle Comes Home" سومين و شايد پردرآمدترين و عمومي ترين است. آنابل يكي از آن عروسك هاي خنده دار ويكتوريا است كه دهه ها است كه جزء اصلي فيلم هاي ترسناك به حساب مي آيد. در موي ********ري و رنگهاي قرمز رنگي ، با چهره اي آرام با چشم هاي فرو رفته ، اما خراشيده خونين و لبخند رسيده ، شباهت خاصي به آدمك هاي ونتريكلوكيست در سال 1978 آنتوني هاپكينز تريلر رواني "جادو" دارد. اين پوزخند ثابت او وعده بسياري از بدبختي ها را مي دهد ، و "Annabelle مي آيد به خانه" ، در تقريباً كاملاً بي سر و صدا و راه جهنم-چه به جهنم ، آن را تحويل مي دهد.
اگر اين فيلم از چند دهه قبل ساخته شده بود ، احتمالاً آنابل مي توانست يك زن چاكي ، يك چهره شياطين باشد كه فاجعه خشونت آميز را به وجود مي آورد. اما فرضيه آزاردهنده آزاردهنده فيلم اين را مي طلبد كه مخاطبان درك كنند كه آنابل به خودي خود نيست. به هيچ وجه! شخصيتي اعلام مي كند: "عروسك هرگز در اختيار نبود." "اين به عنوان مجراي مورد استفاده قرار گرفت!" اين بدان معني است كه آنابل ، حتي اگر او به عنوان يك عروسك شيطان تاريك و خطرناك به تصوير كشيده شود ، به زندگي نمي رسد. او ارواح اطراف خود را هدايت مي كند ، به عنوان يك ميله صاعقه براي شر عمل مي كند. آيا تمايز مي گيريد؟ من واقعاً فكر مي كنم اهميت داري؟ فكر مي كنم نمي توانم كمتر مراقبت كنم.
نتيجه عالي اين همه بلند كردن سنگين متافيزيكي پرمخاطب اين است كه "Annabelle مي آيد خانه" يك هيجان بي امان اما بي دست و پا است - همه چيز را در يك بيننده غيظ و غريب كه بيننده ارواح ، ارواح گنگ ، و - بله - اشياء بي جان كه به زندگي مي آيند ، با چهره آنابل نه چندان در مركز ترسناك عمل به عنوان موجود در كنار آن. او مجرا است ، درست است ، و طلسم ، و منبع همه مشكلات است. اما بيشتر او نشانگر فيلم است ، تزئين هود از نام تجاري Amityville 3.0 ، و اگر او را از معادله بيرون بياوريد ، كه انجام آن كار سختي نيست (از آنجا كه خصوصيات مجراي كنار ، او به سختي در معادله است) ، شما هستيد با يك سريال اضافي ديگر از يك تريلر در خانه خالي از سكنه و "The Exorcist" ، كه فرمول همه چيز از فيلم هاي "Conjuring" است ، باقي مانده است. اين فيلم هاي ترسناك "مذهبي" براي افرادي است كه از طريق خود شيطان گشت و گذار مي كنند.
فيلم هاي "Annabelle" موعظه هايي هستند كه از جهان "Conjuring" دور مي شوند ، و اولين نشانه ي مطمئن بودن كه آنها در رديف دوم قرار گرفته اند ، اين است كه پاتريك ويلسون و ورا فارميگا ، به عنوان شكارچيان شيطان مسيحي واقعاً مشتاق زندگي واقعي اد و لورن وارن ، اين كار را نكردند. حتي در دو فيلم اول ظاهر نمي شويد. اما آنها آماده اند تا "Annabelle Comes Home" را تنظيم كنند ، يك خانه پرتحرك و هيجان انگيز كه تقريباً به طور كامل در خانه حومه اي سايه تاريك واقع مي شود ، كه در الگوهاي متناقض از كاغذ ديواري گل و يك رنگين كمان خاموش از تيره اتفاق مي افتد. رنگهاي پاييزي دهه 70.
- یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۹۹ | ۱۸:۰۸
- ۵۷ بازديد
- ۰ نظر